Lippia citriodora

CASTELLANO: Hierba luisa

INGLES: Verbena

Xenero: Lippia

Especie: Lippia citriodora

Familia: Verbenaceae

HÁBITAT: A herba luisa adaptase ben en altitudes que van dende o nivel do mar hata os 800m.

Clima: Templado, pleno sol.. Resiste os rigores do invierno, non tolera as neboas
Solo: terra fértil, moita augua podrece as raíces, a sequedade fai que caian as suas follas.

HISTORIA: Recibiu a denominación científica de “Lippia” en honor a un medico e botánico europeo nado en 1678, e “Citriodora” polo seu aroma cítrico. Foi unha bebida popular en Europa  do seculo XVIII e serviu asimismo para dar sabor a alguns licores..

RECOLECCIÓN: Colleranse as follas antes da floración. Danse dous cortes o ano: un en xunio ou xulio e outro en septembr-outubro. Recolectalas sempre polas mañanas xa que conteñen máis aceite esencial e secalas á sombra.

DOLENCIAS:

Aromatizante de tisanas: Polo seu agradable sabor e utilizada para aromatizar moitas infusions podéndose mezclar moi ben con tisanas complexas dixestivas como a menta, a manzanilla ou en tisanas sedantes e relaxantes como a valeriana.

Bronquitis: A herba luisa exerce unha acción expectorante podéndose mezclar con tomiño, malva, tusílago, etc.

Tos espasmódica:A sua acción espasmolítica actúa favorablemente en este tipo de tos actuando como sedante.

Indixestions infantis: Gracias os seus inexistentes efectos secundarios a herba luisa pode utilizarse perfectamente en indixestions infantis e debilidades estomacais en xeral. O seu agradable sabor axuda a que os nenos a beban sin problemas.

Dor de moas: Utilizase en forma de cataplasma das suas follas.