Coriandrum sativum

Nome galego: Coentro, ceandro, xendro.

Nome castelán: Coriendro, cilantro.

Nome catalán: Coriandre, ciliandre, xalandri.

Nome euskera: Martorri.

Nome inglés: Coriander.

Ubicación filoxenética

Xénero: Coriandrum.

Especie: sativum.

Familia: Apiaceae.

Hábitat

As súas orixes parecen incertas, aínda que xeralmente considérase nativo do Norte de África e do Sur de Europa (zona Mediterránea)

Resiste ben ao frío, se ben non tolera terreos enchoupados.

Reseña histórica

É unha planta moi antiga da que se sabe que era cultivada en Exipto hai 7000 anos.

O nome "cilantro" significa en grego "chinche" facendo alusión ao forte cheiro que despide esta planta.

Sustancias contidas

Aceite esencial

Monoterpenos: -f-terpineno, pcimeno, limoneno.

Monoterpenoles: D-linalol.

Esteres terpénicos: Acetato de geranilo.

Monoterpenonas alcanfor. Trazas de cumarinas e furano-cumarinas: umbeliferona, bergapteno.

Graxas con contidos de 5-sitosterol, triacantano, triacantonol, tricosanol, ácido A5-octadecanóico.

Flavonoides: quercetol-3-glucurónido, rutósido, isoquercetol.

Taninos.

Acedos fenólicos.

Métodos de cultivo, recolección e preparación. Doenzas que cura.

En infusión ao 2 %, ferver 10 minutos. 2-3 cuncas ao día despois das comidas.

Pingas (1/5): 10-20 pingas/doses, 2-3 veces/día despois das comidas.

Extracto fluído (1 g = 52 pingas): 30-40 pingas/doses, 2-3 veces/día.

Aceite esencial: 1-111 pingas/doses, 2-3 veces ao día, despois das comidas.

Meteorismo, dixestións lentas, gastritis, espasmos gastrointestinais, enterocolitis.

Hipertensión arterial, enfermidade de Raynaud.

Cistitis colibacilares, uretritis.

Amenorrea, transtornos da menopausa.

En uso tópico: Artralgias, odontalxias.

En grandes doses internas pode ter efecto narcótico.

Tamén se emprega coma aderezante.