Ranunculus bullatus

Nome científico: Ranunculus bullatus

Nome común: -castellano: flor de San Diego

                        -catalán: empreya velles

                        -euskera

                        -inglés: lesser celandine

Familia: Ranunculaceae

Xénero: R.bullatus

Especie: Ranunculus

 

Descripción:

-As follas nacen directamente da base, teñen forma redondeada e presentan pequenos dentes nos bordos; adoitan ser 5 ou 6 de gran tamaño e rodean todo o talo.
-Estes nacen entre as follas da base, son moi delgados, non teñen follas e encóntranse completamente rodeados por uns pelillos moi tesos e ásperos.
-Ao final de cada un destes tallitos encóntrase unha flor.
-Críase en zonas sen cultivar, nas marxes de campos e preto de oliveirais.

-A época de máximo esplendor das flores prodúcese a finais de verán e outono, é dicir, nos meses de outubro e novembro.
-As follas duran todo o ano e a partir de mediados de primavera a planta enteira comeza a florecer.
-A flor é amarela, está formada por 6 pétalos e desprende un olor moi agradable.
-Recóllese a planta enteira para o seu posterior uso.
-A súa composición é bastante descoñecida, pois é moi pouco utilizada en medicina.
-Ao igual que todas as plantas da súa familia, producen arrubiamento na pel cando existe contacto cos pelillos que a rodean.
-Pode mesmo producir ampolas, polo que se aconsella non a tocar a non ser que se vaia provisto de luvas.

-Período de Floración (aproximado): Setembro-Decembro

Hábitat

-Críase en zonas sen cultivar, nas marxes de campos e preto de oliveirais.
-Oeste e centro do Mediterráneo, dende Portugal ata Grecia, incluído o norte de África. Vive en lugares rochosos, pastos secos, terreos hollados e lugares arxilosos próximos a calcarias

Usos:

-Zume: Mestúrase o xugo da planta con leite. Toma unha cunca despois de cada comida para provocar a menstruación.
-Infusión: Póñense a ferver 20 gr de pequenas raíces da planta durante 10 minutos. Cóase para eliminar os restos de raíz e déixase arrefriar.
Toman tres cuncas ao día antes das comidas e -segundo contan- as mulleres de idade madura volven ser fértiles.
-As súas flores son bonitas e ademais desprenden un olor moi agradable, polo que nalgunhas ocasións se utilizou como elemento decorativo.

Descrición: herba perenne con raices fasciculadas e tubulosas, de flores amarelas con cinco sépalos e follas simples, pelosas, dispostas basalmente.
A súa época habitual de floración é dende Outubro ata Decembro polo menos na Subbética Cordobesa obsérvase con máis frecuencia en Xaneiro e Febreiro.

 

Hábitat: É unha especie de distribución Mediterránea que vive en zonas baixas, húmidas e preferentemente en chans calcarios ou básicos.

Terreos hollados, pastos secos, lugares rocosos.

Metodos de preparación: mestúrase o xugo da planta con leite. Toma unha cunca despois de cada comida para provocar a menstruación.
Póñense a ferver 20 gr de pequenas raíces da planta durante 10 minutos. Cóase para eliminar os restos de raíz e déixase arrefriar.
Tomanse tres cuncas ao día antes das comidas e -segundo contan as mulleres de idade madura volven ser fértiles.

Curiosidades: en Portugal utilizábase como remedio caseiro para provocar a menstruación, utilización bastante en sintonía coa crenza española sobre a súa capacidade de aumentar a fertilidade.